Başlığın biraz fazla siyaset yüklü olduğunun farkındayım. Türkiye'deki köşe yazarı takımının en fazla irdelediği konulardan biri belkide. Ama benim o tarakta bezim yok, derdim başka. Size anlatacağım olay geçen hafta ilkokulda ikici yıllarına henüz başlayan öğrencilerimle, demokrasiyi küçük yaşlarda özümsemeleri için yaptığımız seçimle alakalı. Tek cümleyle özetlersem: Öğretmenin/benim/egmenin demokrasi imtihanı!
Birinci sınıfta henüz birbilerini tanımadıkları ve okula daha uyum sağlamadıkları için sınıf başkanını seçimle değilde kendim atayarak belirlemiştim. İşime de gelmişti. Böylece başkanı istediğim zaman değiştirmiş ve istediğim gibi kullanmıştım. Ama bu sene Hayat Bilgisi dersinde daha ilk konularda çocukların demokrasiyi özümsemeleri için konulan sınıf başkanı seçimi konusunu görünce, çocukların bu yaşta bu kavramı kavramalarının iyi olacağını düşündüm. Onlara seçme ve seçilme hazzını hissettireyim istedim. Her ne kadar ilk hafta kendime bir başkan seçmiş olsam da onun geçici başkan olduğunu ilan edip seçime gittim.
Mesele şu ki; benim seçtiğim kişi başkanlık işini kotarabilecek kişi idi. Ama çocuklar henüz daha duygusal davrandıkları için sınıfta onların gönüllerini çelen kişiye meyledebilirlerdi. Bu da benim işime gelmezdi, çünkü onların gönlünü çelen kişi sınıfta dersteki başarılarıyla değil de, yaramazlık konusunda örnek teşkil edebilirdi. Eski bir hocamın değişiyle: Örnek değil, ördek olurdu arkadaşlarına. Buda, sınıfta egemen olan benim işime gelmezdi.
Her türlü riski göz önünde bulundurarak sırf demokrasi eğitimi adına ön elemelerde elemenlerden sonra beş öğrenciyle asıl seçime gittik. Her öğrenci için pusula hazırladım ve mühürü getirip sandığı kurdum. Gizli oy açık sayım kaidesiyle seçimi oldukça şeffaf olarak gerçekleştirdim. Sonuç mu? Başkan seçilen İsmailhan olmasa bile en azından yardımcı olarak seçilen öğrencim Sedanur bu işi kotarabilecek yetenekte.
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder